Gedurende die 10-daagse reis ben ik 7 dagen ziek geweest, maar ik was gelukkig toen ik zag dat onze hulp vruchten afwerpt en dat de landbouwers aan langetermijnprojecten werken. De ene bouwt op zijn plantage een ecolodge voor toeristen die met de producenten willen leven. Een andere toonde een Business Plan voor het financieren van de bijenkorven die hij tussen de koffiestruiken wil plaatsen om zijn producten te verbeteren en de honing te verkopen. Een derde kweekt naast zijn koffie ook bloemen, die hij op de markt verkoopt om de opbrengst te besteden aan biologische meststoffen.

Er is heel wat verbeelding nodig om alternatieven te vinden voor de cocakweek, die er wel is toegestaan zolang het voor plaatselijk gebruik is. Officieel telt Bolivië 7000 hectare voor cocakweek. Maar er zouden 22 000 hectare worden gebruikt voor clandestiene kweek voor drugsbaronnen… Omdat Bolivië juist boven de armoededrempel ligt, dreigt het land de subsidies en de hulp te verliezen, die het net mogelijk hebben gemaakt om de koffieteelt aanzienlijk te verbeteren… alsook de levenskwaliteit van de gezinnen van de koffiekwekers. Wat moeten die dan gaan aanvangen?

De Boliviaanse koffie van Café Liégeois: Coraca Carasco, een zachte en ronde koffie met bloemensmaak en subtiele toetsen van bosvruchten, die wordt gemaakt door de 59 gezinnen die lid zijn van de Coraca-coöperatie en die verspreid leven over vijf gemeenschappen (Moscovia, Siempre Unidos, Antofagasta, Uchumachi, Villa Union).